Koniecpolscy to, wywodzący się z Koniecpola koło Częstochowy, ród magnacki, którego genealogię otworzył w drugiej połowie XIV wieku starosta kujawski Przedbor.
Ród Koniecpolskich był jednym z najzamożniejszych i najbardziej zasłużonych w dawnej Polsce.
Dzięki spokrewnianiu go z najbardziej majętnymi rodzinami oraz sprawowaniu przez jego przedstawicieli urzędów ziemskich i koronnych, miał on znaczący wpływ na dzieje kraju.
Wśród Koniecpolskich było bardzo wielu kasztelanów, starostów, sekretarzy, dworzan i doradców królewskich.
Jakub Koniecpolski, syn (według niektórych źródeł – wnuk) Przedbora, należał do grona osób tworzących ścisłą radę królewską Władysława Jagiełły, brał udział w bitwie pod Grunwaldem, a w podpisanym w Nieszawie rozejmie został wymieniony wśród gwarantów zawieszenia broni kończącego działania wojenne.
Jego syn Jan był rycerzem na dworze królewskim i bohaterem skandalu, jakim były „niegodne związki” królowej Zofii z rycerstwem. Jako jeden z niewielu winowajców uniknął kary, ratując się ucieczką.
Najznamienitszym przedstawicielem rodu Koniecpolskich był jednak książę, hetman wielki koronny i jeden z najwybitniejszych wodzów w historii Polski, Stanisław Koniecpolski. Brał udział w wojnie z Tatarami, w bitwie pod Cecorą na trzy lata dostał się do tureckiej niewoli.
Dzięki wygranej w bitwie pod Ochmatowem stał się znany w całej Europie.
Herbem Koniecpolskich był Pobóg (od pobożności). Jednakże w swej pobożności byli Koniecpolscy, zdaniem Jana Długosza, skłonni do gniewu i porywczy.
Ród Koniecpolskich wygasł na Janie Aleksandrze Koniecpolskim, zmarłym w 1719 roku. Nad jego grobem, zgodnie z tradycją, złamano szablę i strzaskano tarczę herbową.
Dodaj swój komentarz