Sapiehowie to, wywodzący się z Litwy, jeden z najpotężniejszych polskich rodów magnackich. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z pierwszej połowy XV wieku i dotyczą Semona Sopihy, uznawanego za protoplastę rodu. Pełnię wpływów i znaczenia uzyskał jednakże ród Sapiehów w XVI wieku pod rządami Kanclerza Wielkiego Litewskiego Lwa Sapiehy. Od tego czasu przedstawiciele rodu pełnili najwyższe godności państwowe: podskarbich, hetmanów i wojewodów.
Polityka rodu Sapiehów była skierowana na poszerzanie wpływów i powiększanie majątku. Ich władza na terenach Wielkiego Księstwa Litewskiego, posiadającego odrębne prawo, wojsko, skarb i urzędy, była niemal nieograniczona i niezależna od osoby króla. Nierzadko nawet zwracała się przeciwko niemu.
Lew Sapieha, któremu ród zawdzięczał swoją potęgę, był doradcą króla Stefana Batorego do spraw polityki moskiewskiej, a później także doradcą Zygmunta III wazy. Chciał on doprowadzić do unii polsko-moskiewskiej i w tym celu wskrzesił prawdopodobnie Dymitra Samozwańca.
W końcu XVII wieku wpływy Sapiehów rozlegały się nie tylko na Księstwo, ale także na całą Rzeczypospolitą. W tym czasie podskarbim wielkim litewskim został Benedykt Sapieha, a hetmanem wielkim litewskim i wojewodą wileńskim – Kazimierz Sapieha.
Obaj bezwzględnie zwalczali wszelki opór, na przykład za pomocą wojska, wprowadzanego do dóbr politycznych przeciwników.
Po bitwie pod Olkiennikami w 1700 roku, kiedy zamordowany został Michał Sapieha, ród uzależnił się całkowicie od pomocy szwedzkiej i już nigdy nie odzyskał poprzedniej pozycji.
Obecnie żyjący członkowie rodu (około 20 osób) przebywają przeważnie na stałe poza granicami kraju.
Dodaj swój komentarz